Mimo tego, że dzięki szybkiemu i dynamicznemu postępowi stomatologicznemu, specjaliści są w stanie wyleczyć większość chorób zębów, to jednak zdarzają się sytuacje, gdy ekstrakcja zęba, czyli jego usunięcie, to jedyne rozwiązanie. Nie każdego zęba da się uratować, jednakże warto podjąć takie starania. Kwestią najważniejszą jest ta, czy korzeń zęba nie został naruszony. Jeśli nie, zwiększa się prawdopodobieństwo powodzenia. To zależy od stopnia zniszczenia zęba oraz tego, w jakim obszarze doszło do jego uszkodzenia – czy dotyczy to szkliwa, miazgi czy zębiny. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.
Przeczytaj również: Codzienna higiena jamy ustnej – szczotkowanie to za mało
Leczenie kanałowe jako ostatnia deska ratunku dla zęba
Leczenie kanałowe jest stosowane w przypadku uszkodzenia, stanu zapalnego czy martwicy miazgi. Jednakże istnieje pewien warunek – miazga musi wykazywać żywotność. Miazga to tkanka charakteryzująca się mocnym unerwieniem. Służy ona jako wypełnienie każdego zęba i zapewnia mu właściwe ukrwienie. Może ona zostać naruszona na różne sposoby, np. poprzez uraz mechaniczny czy ubytki, wynikające z działania zmian próchnicowych.
Jak wygląda leczenie kanałowe? Najpierw dentysta wykonuje otwór w koronie zęba, przez który oczyszcza ją oraz okoliczne kanały zębowe z miazgi i bakterii. Kanały korzeniowe nieco poszerza, aby dodatkowo usunąć jakiekolwiek bakterie, które mogły przejść do zębiny. Po dokładnym opracowaniu i zdezynfekowaniu kanałów, lekarz osusza je i wypełnia specjalnymi preparatami.
Jedną z zalet leczenia kanałowego jest możliwość uratowania nawet bardzo poważnie uszkodzonego zęba. W wielu przypadkach leczenie kanałowe prowadzi do całkowitego wyleczenie chorego zęba. Ponadto stomatolodzy dokładnie wypełniają kanały tak, aby nie wnikały do nich bakterie oraz ponownie nie wystąpił stan zapalany. Odpowiednio wcześnie zastosowane leczenie znacznie poprawia kondycję uzębienia.
Zęba nie da się uratować … co dalej?
Jeśli zęba nie da się uratować, konieczna jest jego ekstrakcja. Dzieje się tak zazwyczaj w przypadku dotkliwych ubytków mocno osłabiających strukturę zęba. Usunięcie zęba zaleca się również w przypadku dużych pęknięć. Naukowcy dowiedli, że gdy któreś z pęknięć przebiega poniżej linii dziąseł, ząb jest wówczas skazany na usunięcie. Kiedy pęknięcie przebiega lekko poniżej lini dziąseł i ma korzystny przebieg możliwa jest ortodontyczne ekstruzja lub chirurgiczne wydłużanie koron i uratowanie zęba. Oczywiście zęby mogą kwalifikować się do ekstrakcji na potrzeby leczenia ortodontycznego przy skomplikowanych wadach zgryzu. Ponadto, nierzadko również należy usuwać zatrzymane lub źle wyrżnięte ósemki.
Jeśli usunięcie zęba okaże się konieczne, warto abyś wiedział, jak przebiega ten zabieg. Stomatolog najpierw delikatnie znieczuli tkanki otaczające zęba. Dzięki temu, nie będziesz odczuwał żadnych dolegliwości bólowych. Gdy znieczulenie zacznie działać można przystąpić do działania. Za pomocą elewatora, czyli narzędzie przypominającego dźwignię, dentysta poluzuje ząb osadzony w kieszonce. Następnie użyje kleszczy, przy pomocy których chwyci i wyrwie ząb przeznaczony do usunięcia. Po usunięciu zęba najczęściej zakładanym opatrunkiem jest jałowy gazik, który pacjent powinien zagryzać przez 20 minut, aby zatamować krwawienie. Zagojenie się rany po wyrwanym zębie trwa co najmniej 2 tygodnie. W tym czasie należy delikatnie szczotkować zęby, aby zapobiec podrażnieniu gojącej się tkanki. Możliwe jest tez przyśpieszenie gojenia i zastosowanie PRF. Lekarz pobiera krew z żyły ramiennej pacjenta i w specjalnej wirówce przygotowuje preparat, który wkłada do zębodołu po usunięciu zęba. Powoduje to bardziej komfortowe i szybsze gojenie.
Ekstrakcja zębów brzmi dla wielu pacjentów jako wyrok i myślą o tym procesie, jak o sytuacji, z której nie ma już żadnego rozsądnego wyjścia. Jednakże po zagojeniu się rany, możliwe jest wykonanie uzupełnienia protetycznego w ramach usług Implanty Poznań oraz Protezy Poznań. Uprzednio jednak specjalista musi przeprowadzić badania diagnostyczne, które potwierdzą, że stan tkanki kostnej pacjenta pozwala na przeprowadzenie zabiegu implantacji. W przeciwnym razie konieczna będzie odbudowa kości.
Kiedy zęba nie da się już uratować?
Są sytuacje, kiedy ekstrakcja jest ostateczną i jedyną opcją. Jakie?
- Choroby dziąseł są główną przyczyną utraty naturalnych zębów pacjenta, ale również implantów dentystycznych. Dlaczego? Mogą prowadzić one do zapalenia kości bądź całkowitej utraty podparcia kostnego. W przypadku chorób przyzębia, Dziąsła cofają się, odsłaniają się szyjki i korzenie zębów. Zęby pozbawione oparcia, zaczynają się ruszać, przemieszczać i na koniec wypadają.
- Korekcja wady zgryzu –bardzo rzadko, ale jednak zdarza się, że przy wadach zgryzu wymagających np. założenia aparatu ortodontycznego konieczne jest usunięcie jednego lub kilku zębów. Ekstrakcji dokonuje się także w przypadku nadliczbowych, dodatkowych czy zatrzymanych (np. zęby mądrości) zębów w jamie ustnej.
- Urazy mechaniczne związane ze złamaniem zęba. Szczególnie niefortunnym jest złamanie przebiega wzdłuż korzeni lub gdy ząb znalazł się w szczelinie złamanej szczęki/żuchwy.
