Zaburzenia krzepnięcia krwi to wszelkiego rodzaju skazy krwotoczne. Choroby układu krzepnięcia są grupą schorzeń, które mimo różnych przyczyn objawiają się podobnie. Różnice często znajdują się dopiero na poziomie biochemicznym. Za krzepnięcie krwi odpowiadają płytki krwi, czynniki krzepnięcia w osoczu oraz ściany naczyń krwionośnych. Wystąpienie nieprawidłowości, w którymś z wymienionych elementów, prowadzić może do powstawania zaburzeń. Przeczytaj niniejszy artykuł, aby dowiedzieć się więcej.
Przeczytaj również: Tomografia 3d w stomatologii
W Implanty Zębów Poznań wykwalifikowani specjaliści wiedzą, jak poradzi sobie z tym problemem i skutecznie go wyeliminować, aby nie był przeszkodą podczas zabiegów.
Czym są zaburzenia krzepnięcia krwi?
Problem z krzepliwością krwi to zaburzenie hemostazy, czyli prawidłowego mechanizmu przepływu krwi, który powinien zachodzić w organizmie. Co warto podkreślić, zarówno zbyt słaba, jak i zbyt mocna krzepliwość krwi to sytuacje nieprawidłowe. Wymagają one interwencji medycznej, gdyż mogą zagrażać zdrowiu lub życiu pacjenta. Niekontrolowane krwawienie i problemy z ich zatamowaniem mogą wiązać się ze skazą krwotoczną, co może być niebezpieczne zarówno podczas zabiegów medycznych, jak i w czasie skaleczenia czy urazu. Ponadto, powstawanie skrzepów w obrębie naczyń krwionośnych również jest groźne, gdyż może być przyczyną słabszego przepływu krwi. Dodatkowo dojść może również do zatkania naczynia krwionośnego i wielu poważnych powikłań.
Rodzaje zaburzeń krzepliwości krwi
Zaburzenia krzepnięcia krwi to skazy krwotoczne i skazy zakrzepowo-zatorowe. Skazy zakrzepowo-zatorowe charakteryzują się skłonnością do tworzenia zakrzepów w naczyniach krwionośnych (jest to tzw. nadkrzepliwość). Wtedy składniki krwi osadzają się wewnątrz naczynia krwionośnego. To z kolei powoduje jego częściowe lub całkowite zatkanie. Z kolei skazy krwotoczne charakteryzują się obfitymi, długotrwałymi krwawieniami, które występują samoistnie lub po urazie. . Wyróżnia się skazy krwotoczne naczyniowe, skazy krwotoczne osoczowe oraz skazy krwotoczne płytkowe.
- Krwotoczne skazy naczyniowe związane są z wadą lub uszkodzeniem naczyń krwionośnych. Mogą być schorzeniem wrodzonym (np. wrodzona naczyniakowatość krwotoczna) lub nabytym np. w związku z zażywanymi lekami (np. glikokortykosteroidami). Ponadto mogą występować w przebiegu niektórych zakażeń bakteryjnych lub wirusowych.
- Skazy krwotoczne płytkowe spowodowane są nieprawidłową ilością płytek krwi lub upośledzeniem ich funkcji. Małopłytkowość oznacza zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej 150 tys./uL.
- Wrodzone osoczowe skazy krwotoczne są zazwyczaj spowodowane niedoborem lub zaburzeniem czynności pojedynczego czynnika krzepnięcia krwi. Nabyte osoczowe skazy krwotoczne są związane z niedoborem wielu czynników krzepnięcia. Przyczyną może być ich nieprawidłowa synteza (np. w chorobach wątroby) lub nadmierne zużycie, a rzadziej także obecność przeciwciał.
Postawienie diagnozy
Pacjent , który podejrzewa u siebie zaburzenia krzepliwości krwi, powinien niezwłocznie zwrócić się o pomoc do lekarza. Podczas wywiadu ze specjalistą powinien opisać swoje objawy, zwrócić uwagę na długość i obfitość poszczególnych krwawień, a także ich częstotliwość występowania. Istotne są także informacje na temat występujących chorób oraz przyjmowanych leków. Z powodu możliwych predyspozycji genetycznych warto zwrócić uwagę na podobne schorzenia występujące w rodzinie – zwłaszcza w kontekście powikłań zakrzepowo-zatorowych w młodym wieku. Na podstawie samego wywiadu z pacjentem, lekarz będzie w stanie postawić wstępną diagnozę. Jednakże do jej potwierdzenia niezbędne będzie wykonanie specjalistycznych badań. W diagnostyce zaburzeń krzepnięcia krwi wykorzystuje się m.in.:
- badanie liczby płytek krwi,
- badanie APTT oraz TT i PT (INR),
- badanie stężenia fibrynogenu.
Leczenie zaburzeń krzepliwości krwi
Postępowanie lecznicze zależy przede wszystkim od rodzaju zaburzenia. Najczęściej stosuje się środki hamujące reakcje immunologiczne oraz leki uszczelniające ściany naczyń włosowatych (np. rutyna, witamina C). W przypadku wystąpienia krwawienia należy je zatamować przy pomocy opatrunku uciskowego, unieruchomić zajętą okolicę ciała i zgłosić się do szpitala. Jeśli dojdzie do znacznej utraty krwi to specjalistyczne leczenie obejmuje przetaczanie świeżej krwi lub preparatów krwiopochodnych z brakującymi czynnikami krzepliwości. Czasami konieczne jest operacyjne usunięcie nadmiernie czynnej śledziony, która niszczy zbyt wiele płytek krwi.
Stany nadkrzepliwości leczy się z kolei za pomocą leków przeciwkrzepliwych doustnych lub we wstrzyknięciach podskórnych.
W ramach profilaktyki pacjent powinien prowadzić zdrowy tryb życia i stosować zrównoważoną dietę bogatą w witaminy (zwłaszcza witaminę C). Pomimo ryzyka urazów aktywność fizyczna stanowi ważną składową leczenia – zwłaszcza w chorobie zakrzepowo-zatorowej (zaleca się aktywność z małym ryzykiem urazów, np. rowerek stacjonarny).
Zburzenia krzepliwości krwi – objawy
Najbardziej charakterystycznymi objawami występującymi w zaburzeniach krzepnięcia krwi jest nadmiernego krwawienie:
- po niewielkim zranieniu,
- po wyrwaniu zęba,
- podczas miesiączki,
- w trakcie zabiegów operacyjnych.
Oprócz tego upośledzona jest zdolność tworzenia się skrzepów i pojawiają się krwotoki do jam stawów. W zaburzeniach krzepnięcia krwi o charakterze pierwotnym występują nie tylko symptomy skazy krwotocznej, ale można również zaobserwować powiększoną śledzionę czy dłuższy czas krwawienia. U pacjentów zaburzeniami krzepnięcia występuje skłonność do powstawania dużej liczny niewielkich wybroczyn na skórze oraz błonach śluzowych, ale także większych krwotoków śródmiąższowych do mózgu lub mięśni. Możliwe są również krwotoki wewnętrzne do przewodu pokarmowego lub zewnętrzne z dróg rodnych.
Warte uwagi: Stan zapalny dziąsęł
Umów się na wizytę do kliniki dentystycznej, abyśmy mogli przedstawić Ci oferowane usługi.